Kid, You'll move mountains

- Dr. Seuss

0-4

Volgens sommige boekjes en het consultatiebureau kan je de kinderen langs een gemiddelde leggen. Ze lopen allemaal tussen de 15-18 maanden, kunnen los fietsen als ze 4 zijn. Hun eerste woordjes en hun eerste lach liggen ook ‘vast’. Een pasgeboren baby kan nog niet ver kijken.

Maar wat nu als je kind al veel eerder praat, loopt, lacht? Als je kind geboren wordt, en binnen een dag zijn hoofdje probeert op te richten om de kraamverzorgster door de kamer te volgen? Vol vragen zit? Deze kinderen lopen voor op de gemiddelde ontwikkeling. Geen enkel kind volgt het gemiddelde, maar als kinderen zich op meerdere gebieden sneller ontwikkelen, noemen we dat een ontwikkelingsvoorsprong.  

Een ontwikkelingsvoorsprong begint zichtbaar te worden als een kind gaat praten. Dan hebben we al gezien dat er bijvoorbeeld motorisch grote sprongen worden gemaakt. Een kind is erg gericht op zijn omgeving, nieuwsgierig naar wat er om hem heen gebeurt. Je kind heeft behoefte aan duidelijkheid. Aan voorspelbaarheid mogelijk. Hij is gevoelig voor de sfeer, de intonatie. En is tegelijkertijd nog te jong om zelf al aan zijn behoefte te kunnen voldoen. 

Sommige peuters en kleuters met een ontwikkelingsvoorsprong vinden het allemaal prima. Ze kunnen zichzelf goed uitdagen, hebben niet veel behoefte aan constante aansturing of begeleiding.
In de praktijk kom ik veel ouders van kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong tegen, die hard moeten werken. Hard werken om aan de constante vraag van uitdaging te voldoen. Om hun kind te begrijpen.  Die twijfelen aan zichzelf, of worden betwijfeld door hun omgeving. Ik help je zoeken, naar hoe je je kind kunt begrijpen en begeleiden bij wat hij nodig heeft, om zich verder te ontwikkelen naar een positief zelfbeeld en een fijne ouder-kind relatie.

4-12

Je kind gaat naar school. Een nieuwe fase, waarin je  je kind los mag laten, en steeds meer mag vertrouwen op anderen. Anderen die weten wat je kind nodig heeft voor zijn ontwikkeling.

Thuis wil je kind steeds meer ‘zelf doen’. Ze hebben behoefte aan een ouder die ze vertrouwen geeft, los laat lopen, en opvangt als ze vallen. Hoe meer ze richting de 12 jaar gaan, hoe meer dit verschuift. Begeleid je neus stoten, is een term die bij deze leeftijd past.

Maar hoe doe je dat als ouder, als je je zorgen maakt? Als je kind niet naar school wil, niet gemotiveerd lijkt om te leren, thuis een heel ander kind lijkt te zijn als op school? Als je intuïtie je vertelt dat er ‘iets’ met je kind aan de hand is? Of wanneer je kind niet kan laten zien, waarvan jij als ouder wéét dat het er in zit? 

Soms helpt het om gesprekken met school te hebben. Om het beeld wat jullie ervaren te checken bij een ander. Soms is aandacht thuis prettig. Neem contact met mij op om te bespreken wat bij jullie situatie past.  We drinken een kop thee, bespreken jullie vraag, en onderzoeken wat er nodig is. 

12 en ouder

Pubers. Met hun zoektocht naar zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid. Waarbij ouders het ‘nooít begrijpen’. Je vader en je moeder willen dat je opstaat op een tijd waarop je net ligt te slapen. Dat je de chaos in je kamer opruimt, terwijl jij alles terug kunt vinden. Dat je je houdt aan hun afspraken, en in het huis taken gaat doen.

Dat je goed leert op school (zie je het vingertje dan ook?), en je huiswerk maakt.

Ouders maken zich soms zorgen, die een puber niet deelt. Maar ouders hebben ook al jaren ervaring. Zijn zelf puber geweest, en kunnen overzien wat jij als puber nog tegen gaat komen.

Een puber loopt wel eens vast in de thuissituatie, of op school. En omdat ze niet meer willen dat ouders zich ermee bemoeien, gaan ze zich losmaken. “Ik los het zelf wel op”. En dat is nu juist wat we ze de afgelopen jaren geleerd hebben: zelfstandigheid, zelf je problemen oplossen. Een heel mooie ontwikkeling, die zelfstandigheid. En toch willen je ouders hulp bieden.

Ik ga met jou als bijna volwassenen in gesprek. Wat heb je nu nodig? En wat kan, binnen ieders grenzen van redelijkheid? De puzzel van wat jij en de ander nodig hebben om jezelf in autonomie en onafhankelijkheid veilig te kunnen ontwikkelen is een uitdaging die we samen aangaan. 
Ik ga ook met je ouders in gesprek. Op zoek naar wat zij nodig hebben om jou zelf je puzzel van de puberteit te laten maken. Hoe het ze gaat lukken om jou veilig los te laten, en gelijkwaardigheid kunnen ervaren in het contact met jou.

Meer weten?

Kijk gerust eens rond op deze site en neem contact op. Ik help je graag verder.